Na amerykański rynek wchodzi właśnie nowa pompa insulinowa. Nazywa się Solo i jej producent, Mendingo twierdzi, że będzie to najmniejsza pompa insulinowa na świecie. Na razie diabetycy nie mogą się przekonać na ile ta nowa pompa insulinowa jest przełomowym rozwiązaniem gdyż dopiero FDA wydało zgodę i jeszcze nie można jej kupić, ale możemy Wam przybliżyć trochę atrakcyjnych funkcji tej pompy.
Jak dotąd, jest to najmniejsza i najlżejsza pompa insulinowa, która jest również bezprzewodowa. Pozwala ona na wygodne odłączenie i ponowne podłączenie pompy, o ile zajdzie taka potrzeba, bez jakiegokolwiek odłączenia drenu gdyż jest on zintegrowany.
System działa na zasadzie, że sama pompa insulinowa jest tylko i wyłącznie dostarczycielem insuliny a steruje się nią zdalnie niewielkim urządzeniem wielkości telefonu komórkowego który jest „mózgiem”. System zapisuje tzw bazę (plan na 24 podawanie insuliny) na okres 3 miesięcy a sama pompa zawiera pojemnik na 200 jednostek. Pojedynczy bolus (dodatkowa dawka insuliny) można dostarczyć za pomocą pompy insulinowej lub zdalnego urządzenia.
Pompa insulinowa jest zintegrowana z wkłuciem co eliminuje dreny ale także wybór rodzaju wkłucia. Uważam, że to co jest przedstawiane jako zaleta tej pompy insulinowej to tak naprawdę jest wada. Obecne na polskim rynku pompy takie jak Accu-Chek Spirit czy Medtronic (507,508) oraz Dana R firmy Sooil korzystają z wkłuć w systemie Luer co pozwala dowolnie je dobierać według potrzeb lub indywidualnych preferencji. I z tego co wiem od naszych czytelników jest to bardzo popularne.
Pompa insulinowa Solo jest dostępna w 7 kolorach obudowy i komunikuje się na razie tylko w języku angielskim.
Zobaczymy jakie będą reakcje na amerykańskim rynku jak już wejdzie do sprzedaży. Przykład Smiths Medical, który ostatnio wycofał się z produkcji pomp insulinowych pokazuje, że może nie być łatwo.
Poniżej zamieszczam fimik pokazujący nową pompę insulinową Solo w akcji
httpv://www.youtube.com/watch?v=UfSayV5unmE
A jaka jest Wasza opinia o tej nowej pompie insulinowej?
Pozdrawiam
Rafał
Źródło: Strona internetowa producenta pompy insulinowej Solo
Cukrzyca typu 1 była kiedyś zwana cukrzycą „młodzieńczą”, ponieważ najczęściej zapadają na nią dzieci oraz młodzież. Gdy dorośli dowiadują się, że mają cukrzycę, zazwyczaj uważa się, że jest to typ 2, lecz tak naprawdę wielu dorosłych choruje na cukrzycę typu 1.
Dziś – zgodnie z obietnicą – zajmiemy się tematem najczęstszych kłopotów związanych z używaniem pompy insulinowej.
Moment decyzji o terapii za pomocą pompy insulinowej przypadł na dosyć ciężki okres w moim życiu. Gdy pierwszy raz rozmawiałam najpierw z reprezentantką firmy Medtronic MiniMed, później Roche, sama do końca nie byłam przekonana do tego pomysłu. Wydawało mi się, że ciągłe podłączenie do jakiegoś urządzenia nie może być komfortowe. Ale chciałam się o tym przekonać na własnej skórze. Teraz kiedy już mam swoją wymarzona pompę insulinową, to chciałam się podzielić z Wami przemyśleniami. 
Należę do ludzi wyjątkowo „opornych” w niektórych tematach. I jednym z tych tematów jest (a może „była”?) cukrzyca. Gdy zachorowałam (mając 7 lat) wszystkim zajmowali się moi rodzice. To były lata kiedy w Polsce nie było dosłownie niczego. Pamiętam, że rodzice sprowadzali z zachodu jednorazowe strzykawki, a gdy na rynku pojawiły się glukometry (rozmiarów średniej wielkości radia…) od razu go kupili. Tylko po co, skoro ja i tak nie dawałam sobie mierzyć cukru? Jeśli mojej mamie udało się zmierzyć mi cukier wcześnie rano, gdy jeszcze spałam, można to było uznać za sukces. Dopiero w wieku 15 lat zrobiłam sobie pierwszy zastrzyk z insuliną – aż wstyd się do tego przyznać. 
