29 maja w sobotę odbyło się kolejne, drugie już spotkanie pod znakiem EDU-CUKRZYCA.
Tym razem 9-osobowa grupa brała udział w warsztatach psychologicznych „Cukrzyca? Bez stresu!”. Jak sama nazwa wskazuje, były to warsztaty ukierunkowane na radzenie sobie ze stresem dla osób z cukrzycą. Mówiliśmy o tym, czym właściwie jest stres, próbowaliśmy zlokalizować jego przyczyny, skutki i znaki w naszym ciele i nie tylko. Próbowaliśmy – podczas długiej wspólnej dyskusji – znaleźć także rozwiązania mogące wspomóc nasze codzienne radzenie sobie w życiu.
Jako że EDU-CUKRZYCA zajmuję się głównie wsparciem dla osób z cukrzycą, dużo rozmawialiśmy także o stresach związanych z tę chorobą. I tych, które mają rodzice dzieci z cukrzycą typu 1, i tych, z którymi na co dzień zmagać się muszą sami diabetycy. Wymiana doświadczeń i przestrzeń do dyskusji była dla wszystkich uczestników bardzo istotnym elementem spotkania.
Stres, mały Stresik? Cukier skacze!
Czy wiecie, że już sam moment badania sobie poziomu cukru we krwi może podnosić wynik cukru? Czy pamiętacie, że każda niepokojąca sytuacja – klasówka, egzamin, wystąpienie publiczne – podwyższa poziom cukru we krwi? Wszystko przez skaczącą adrenalinę, która informuje nas, że potrzebuje energii. W stresie energia w postaci glukozy uwalnia się do krwi i… w niej zostaje, jeśli nie dostarczymy sobie insuliny.
Dlatego też, gdy wiemy, że w naszym życiu zdarzy się coś niepokojącego i wywołującego stres (np. matura) – musimy odpowiednio zareagować, by pozbyć się ryzyka przecukrzenia. A co można zrobić? Np. zwiększyć bazę (dla pompiarzy) lub do strzyknąć kilka jednostek insuliny. No i koniecznie trzeba pamiętać o częstych pomiarach glikemii, częstszych niż w normalnej sytuacji!
Unikajmy i sobie radźmy
Zastanawialiście się kiedyś „skąd to przecukrzenie?” Przecież dałem insuliny tyle co zawsze, zjadłem też tyle samo.., a tu nagle hiperglikemia. Jak to możliwe? Teraz już wiecie! To mógł być on – stres.
My-cukrzycy musimy bardzo uważać na to, by unikać stresu lub jak najszybciej po stresujących wydarzeniach wracać do równowagi nie tylko tej cukrzycowej, ale i mentalnej. Przecukrzenie powoduje, że nasz organizm jest w reakcji stresu i stale potrzebuje cukru, by tę reakcję utrzymać. Z kolei w hipoglikemii, organizm znów potrzebuje energii, by w ogóle utrzymać go przy życiu – i znów pojawia się w nim stres.
Stres w pigułce
A jak ze stresem sobie radzić? Metod jest wiele… Od aktywności fizycznej, po „chwile dla siebie” przez… zwykłe oddychanie. Część z nich przetestowaliśmy na warsztatach „Cukrzyca? Bez stresu!”. Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o stresie i jego przejawach w cukrzycowym życiu , a także nauczyć się metod radzenia sobie z nim – napisz na info@edu-cukrzyca.pl. A jeśli chcesz porozmawiać o swoich problemach, spotkać się z ludźmi, którzy mają je bardzo podobne do Twoich, czy po prostu wymienić się doświadczeniem i poradami, również napisz. Będziemy te warsztaty powtarzać.
W czerwcu i lipcu zapraszamy zaś na kolejne szkolenia EDU-CUKRZYCA „Żyć aktywnie z cukrzycą” i „Cukrzyca w praktyce”. Więcej informacji – www.edu-cukrzyca.pl.
PS Partnerem warsztatów była marka Accu Check firmy Roche Diagnostics Polska. Dziękujemy.
Kasia Tupaczewska i Aleksandra Buk
Cukrzyca typu 1 była kiedyś zwana cukrzycą „młodzieńczą”, ponieważ najczęściej zapadają na nią dzieci oraz młodzież. Gdy dorośli dowiadują się, że mają cukrzycę, zazwyczaj uważa się, że jest to typ 2, lecz tak naprawdę wielu dorosłych choruje na cukrzycę typu 1.
Chwiejna cukrzyca, zwana także labilną, jest terminem opisującym niewyrównaną cukrzycę typu 1. Osoby z chwiejną cukrzycą często doświadczają dużych wahań poziomu cukru we krwi. Powoduje to hipoglikemię (niski poziom cukru) lub hiperglikemię (wysoki poziom cukru), które są częstsze i czasami naprawdę skrajne. 
Budzisz się rano i mierzysz poziom cukru we krwi przed śniadaniem. I jest wysoki. Wyższy niż zazwyczaj rano. Co się dzieje? Powody mogą być dwa. Zarówno zjawisko brzasku jak i efekt Somogyi mogą podnieść rano stężenie glukozy we krwi na czczo, ale z różnych powodów.
Dziś temat warty „odświeżania” od czasu do czasu, czyli HIPERGLIKEMIA.
NIE! Mimo, że nie do końca wiadomo, dlaczego niektóre osoby chorują na cukrzycę, wiadomo na pewno, że cukrzyca nie jest zaraźliwa. Nie można się nią zarazić tak jak katarem, czy grypą. Wydaje się, że istnieje powiązanie genetyczne związane z cukrzycą, szczególnie, jeśli chodzi o typ drugi. Pewną rolę odgrywa też styl życia. Osoby z nadwagą, które nie prowadzą aktywnego trybu życia na pewno są bardziej narażone.
W przypadku podwyższonego poziomu glikemii należy podać uczniowi wodę lub niesłodzone płyny (nie mogą to być soki owocowe) i/lub insulinę, zgodnie z planem leczenia cukrzycy uzgodnionym z rodzicami lub opiekunami. W przypadku poważnych objawów hiperglikemii należy natychmiast skontaktować się z rodzicami lub opiekunami i wezwać pomoc medyczną.