Paradoksalnie cukrzyca pomogła mi dojść do takiego wyniku, mówi Michał Jeliński, wioślarski mistrz olimpijski z Pekinu.
– Jesteś pierwszym sportowcem, który zdobył złoto olimpijskie z rozpoznaną i leczoną cukrzycą?
– Wielu ludzi tak zaczęło mówić w Polsce, ale to nie jest prawda. Cukrzykiem jest legendarny wioślarz brytyjski sir Steven Redgrave, który na kolejnych pięciu olimpiadach zdobywał złote medale: w wyścigach czwórek ze sternikiem (Los Angeles, 1984), dwójek bez sternika (Seul, 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996), czwórek bez sternika (Sydney, 2000), ponadto w Seulu także brązowy medal w wyścigach dwójek ze sternikiem. (więcej…)
Kobiety z cukrzycą typu 1, które – aby schudnąć – przyjmują mniej insuliny niż powinny, mają trzykrotnie wyższe ryzyko śmierci w porównaniu z kobietami, które nie opuszczają dawek insuliny – pokazuje nowe badanie.
Bycie cukrzykiem oznacza, że musisz stawić czoła problemom towarzyszącym tej chorobie. Jednym z nich jest hipoglikemia (niski poziom glukozy we krwi), która przydarza się od czasu do czasu wszystkim diabetykom.
Pierwszy etap mojej choroby był dość trudny. Począwszy od problemów jakie mieli lekarze ze zdiagnozowaniem mojej cukrzycy – co zajęło im całe dwa miesiące. Chudłem w mgnieniu oka i piłem mnóstwo wody, ale wszyscy zwalili to na młody wiek i burzę hormonów oraz pobyt w górach i wiążący się z nim wysiłek fizyczny. Mimo wszystko moja mama poprosiła lekarza o skierowanie na badania, gdyż mój stan z każdym dniem się pogarszał ważyłem niespełna 30 kg, w ogóle nie miałem energii i wtedy nie wiedziałem, że powoli zapadam w śpiączkę. Wyniki krwi okazały się fatalne, trafiłem szybko do szpitala dziecięcego, gdzie zajęto się mną profesjonalnie. Czasami sądzę, że właśnie dzięki tamtym lekarzom, pielęgniarkom oraz reszcie pacjentów ta choroba tak mnie nie przeraziła.
Należę do ludzi wyjątkowo „opornych” w niektórych tematach. I jednym z tych tematów jest (a może „była”?) cukrzyca. Gdy zachorowałam (mając 7 lat) wszystkim zajmowali się moi rodzice. To były lata kiedy w Polsce nie było dosłownie niczego. Pamiętam, że rodzice sprowadzali z zachodu jednorazowe strzykawki, a gdy na rynku pojawiły się glukometry (rozmiarów średniej wielkości radia…) od razu go kupili. Tylko po co, skoro ja i tak nie dawałam sobie mierzyć cukru? Jeśli mojej mamie udało się zmierzyć mi cukier wcześnie rano, gdy jeszcze spałam, można to było uznać za sukces. Dopiero w wieku 15 lat zrobiłam sobie pierwszy zastrzyk z insuliną – aż wstyd się do tego przyznać. 
Dzięki komórkom macierzystym lekarzom udało się zahamować cukrzycę u 14 osób. Poddani pionierskiej terapii pacjenci mogli odstawić igły i strzykawki z insuliną
Brazylijsko- amerykańskiemu zespołowi naukowców udaje się leczyć cukrzycę typu 1 dzięki komórkom macierzystym pobranym od pacjentów – informuje “Journal of the American Medical Association”.
Na świecie coraz więcej osób zapada na cukrzycę. Jest to choroba metaboliczna spowodowana brakiem albo nieprawidłowym działaniem insuliny. Wyróżnia się kilka typów cukrzycy: cukrzycę typu 1 (insulinozależną), kiedy trzustka nie produkuje insuliny, cukrzycę typu 2 (insulinoniezależną), kiedy insuliny jest za mało, albo komórki ciała na nią nie odpowiadają (insulinooporność), a także cukrzycę ciężarnych. Istnieją też cukrzyce wtórne